بعضی چیز ها آزارم می دهد.

مثلا اینکه سال 88 شده است. پیارسال. و 89 پارسال. و 90 امسال.

این یعنی اینکه به مقدار خیلی زیادی از سال 88 دور شده ایم.

سال 88 همان قدر دور است که وقتی نوروز 89 بود سال 87 دور بود.

و سال 87 این قدر دور است که مثل یک نقطه شده است.

یک نور دور.

 یکی شادی قدیمی.

یک دوستی کهنه.

 یک خاطره ی دست نیافتنی.

یک کلاس شر و شلوغ.

 چند تا بغل دستی دوست داشتنی.

یک دفتر آبی،

 و....

سال 87 با همه دوستی هایش مثل یک نقطه می ماند.

انگار فقط همان چیزهایی باقی مانده اند که توی همان سال یکی از دوستان سال بالایی مان بهش می گفت خاطره.

امروز فهمیدم فقط....

...............................................

...........................................................

.......................

...................................................

.............

............................................................................................

....

از همه این ها خوشحالم.  حتی با وجود  پیارسال شدن سال 88 و....

.............................................