خوش بختی یعنی اینکه اگر من هم یادم برود بعد از هر جمله ای"ان شاءالله" بگویم تو یادت نمی رود... یعنی اینکه اگر تو هم نگویی من می گویم...

خوش بختی یعنی شبی که جواب های کنکور می آید...

خوش بختی یعنی اینکه دوباره صبح می شود، ما قاطی زندگی می شویم، قاطی درس خواندن های تمام نشدنی، گرفتاری هایی که مشغولمان می کند. بازهم صد دفعه قهر و آشتی می کنیم. ولی این شب را دیگر هیچ وقت یادمان نمی رود... هیچ وقت یادمان نمی رود...

خوش بختی یعنی اینکه توی این مکالمه آخرش یک نفر "ان شاءالله" را می گوید... مهم نیست من یا تو....

پ.ن: خوش بختی یعنی همین که می گویی "وااای خدا من چه قدر خوشبختممممممم...." و من خوشحالم... و من خوشحالم....

پ.ن: مصیبتمان... تناقضمان اینجاست که ما خوشحالیم... خیلی خوشحال... تلویزیون دارد مصاحبه با رتبه یکی که از قضا دوستمان و یک سوم ب ای است را پخش می کند... خبر بعدی تک تیراندازی را نشان می دهد که با افتخار می گوید سیزده کودک را کشته است... من این تناقض را نمی فهمم... من این تناقض را نمی فهمم...