"انّ الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه"

گاهی فکر می کنم. فداکاری نوه ی رسول خدا ص به ظهر عاشورا و روز کربلا محدود نمی شود. گاهی هزار و چهارصد سال بعد از عاشورا، جایی دورتر از کربلا، مثل تهران، آقا باز خودشان را فدای هدایت امت پیامبر ص می کنند.

مگر نه این است، که اگر شمر قرن بیست و یکی حرمت ارباب را نمی شکست، نه دی هیچ گاه اتفاق نمی افتاد؟

پ.ن: این ها هم از برکت آقاست، که گاهی قلممان نمی نویسد. برای این اصل مطلب را بگوییم و برویم.....