اعلام آمادگی می کنم که حاضرم:

با همه ی مدعیان عالم،

پای میز مذاکره حاضر شوم،

تا بفهمانمشان،

که دوست داشتن دلیل نمی خواهد.

دل می خواهد....

پ.ن: گرچه بعید می دانم متوجه شوند.... باید آخرش یک "تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب" به همه ی صحبت هایم اضافه کنم و بروم!

پ.ن: چه قدر دلم می خواست به جای غزل خودم این مطلب را نوشته بودم(شکلک حسودی به نویسندگی همسایه) :دی! البته حالا من و او ندارد... اردیبهشتی اردیبهشتی است دیگر... :)