توی سرویس به این فکر می کردم که قبل از اینکه دختر یا دانش آموز باشم، نوجوانم! و در یک گوشه ی دنج ذهنم به روز نوجوان نداشته مان فکر می کردم!

موقعی که نظریه ام را با یکی از دوستان در میان گذاشتم جواب داد:" حالا مثلا چی می شد اگر روز نوجوان داشتیم؟ لابد از صبح تا شب تلویزیون از این برنامه های نوجوان می ذاشت و هزار تا مجری می اومدند و می گفتند" تا حالا شده فلان بشی و فلان چیز به نظرت برسه؟""

 و جوابش با خنده ی انفجاری من توام شد!

و بعد از ظهر زمانی که به طور کاملا اتفاقی ناگریز از دیدن برنامه های نوجوان تلویزیون شدم خدا را شکر کردم همان بهتر که روز نوجوان نداریم تا یک سری مجری لوس بی مزه بیایند و صبح تا شب یه سلام نوجوونی به همه ی نوجوونای ایرونی(دقت کنید ایرونی ها! نه ایرانی!) بدن! جمله هایی که عموما با "تا حالا شده.." شروع میشن رو تحویل مردم بدن و یکسری نوجوان نخبه رو بیارن تا بشن الگوی نوجوونای ایرونی(ایرونی ها! نه ایرانی!).

و از همه ی این ها بدتر! حرف هایشان مخاطب نداشته باشد اصلا! انگار نوجونای ایرونی ترجیح می دن به جای دیدن برنامه های تلویزیون وقتشون رو صرف کارای مهم تری بکنن!

مثل من که به عنوان یک نوجوان ایرانی که هم دختر است هم دانش آموز ترجیح دادم به همان روز دختر و دانش آموز قناعت کنم! و به چیزهایی فکر کنم که قبل از اینکه فکرم توی سرویس به این مساله کشیده بشه بهش فکر می کردم.

(راستی اگر می خواهند این روز دختر و دانش آموز هم ارزانی خودشان!)

پ .ن: مگر نه این است که هر کسی برای خودش استعدادی دارد؛

و هر کس برای خودش محترم.....؟