اولين بار که وبلاگتو پيدا کردم سوم راهنمايي بودي فکر کنم من دانشگاه مي‌رفتم. فاصله‌مون به نظر خييليييي زياد بود

قلب

دنيا وابسته به ازمنه ماضيه ها نيست فخر آميز. غصه نخور

چند روز پيش داشتم فکر ميکردم که چرا به تو مي گفتيم فخري؟ که يادم افتاد نقاشي ت خوب بود و مايه ي فخر خاله معين بودي. نکته عجيب اين پست اينه که قبلا فکر ميکردم خيلي ازت بزرگترم. ولي الان که نگاه ميکنم 28 و 25 (سني که سال آينده خواهيم داشت) اون قدر ها هم با هم متفاوت نيستن و احتمالا هر قدر بزرگتر بشيم اين فاصله کمتر به چشم مياد. و اينکه من هم 24 سالگي م رو گم کردم، فکر کنم همون سال ها کرونا بود. اين ازمنه ي ماضيه از لاي دست هامون ليز خورد و ناپديد شد...

سلام دوست خوب فخرآميز من :)احساس مي کردم توي قبرستان خاطراتم زندگي ميکنم که تو آمدي