سلام خانوم روشنايي عزيزم. حرفاي خاله ي سارا جواب سوالاي ديروز و امروز من بود. نتيجه انتخابات دقيقا همون چيزي بود که من حتي يک درصد هم احتمالش رو نمي دادم.من از نتيجه ي انتخابات ناراحت نيستم. ناراحتي من از بي انصافي در حق نظام جمهوري اسلاميه. نظامي که هنوز هم به جا به جايي ده ميليون راي متهمه. در حالي که از 400 هزار راي بيشتر از 50 درصد نامزد پيروز دفاع کرد. ناراحتي من از اينه که بعضي ها هنوز هم علي رغم اين نشونه ي آشکار بازهم انکار مي کنند و باز هم به نظام اتهام مي زنند. به عنوان کسي که صفحه ي آخر شناسنامه اش هنوز هم خاليه ميگم که اين اختلاف نظر ها چه بسا باعث پيشرفت هم باشن. راي برادر من هم توي خيلي از انتخابات ها با پدرم تفاوت داشت. هيچ اتفاق بدي نيفتاد چه بسا باعث گسترش ديدگاه برادرم و پدرم و حتي من هم شد. اما من بي انصافي و اجحاف در حق نظامي که به خاطرش خيلي ها جون خودشون رو فدا کردن اصلا نمي پذيرم. امان خانوم معلم... امان... هيچ آدمي از اشتباه به دور نيست... دولت مرد ها هم به خاطر بار بزرگي که برميدارن اشتباه هاي به مراتب بزرگتري دارن که دليلي براي توجيه اعمالشون نيست... از اين انتخابات فهميدم تنها چيزي که مهمه اينه که هر کاري رو هر چند کوچک، براي خدا انجام بديم تا واقعا بهترين نتيجه رو داشته باشه، من مدعي نمي شم که اين کارو انجام دادم! چون توي همين مدت کوتاه اين قدر اشتباه ها داشتم که واقعا حيرت انگيز بود! شايد اين هم يکي از همون مواردي بود که جاي تامل داشت و شما گفتين... :) انشاءالله علي رغم همه ي اين پستي و بلندي ها نظام جمهوري اسلامي مون روز به روز پيشرفت مي کنه و بالاتر ميره... من اميدوارم... خيلي اميدوار :) و به شاگردي معلم هايي مثل شما افتخار مي کنم. :)