تازه اين شعر قاآني که تو وبم گذاشتم ، ياد اين شعرِ خودم ميندازدم که :
من ... من ... فدا ... فداي دل بي وفاي تو !
لکنت زبان گرفته سرودم براي تو
از گنج آن نگاه قشنگت به من ببخش
اين ...اين خراب خسته که شد .. شد خمار تو !