آره بهم رحيمي پور هم مي گفتي هو! يادته هي من رو از خودتون دور مي كردين كه اين دوست ما نيست؟ يادته جنوب دست كردم تو كيك ديدي تو گفتي اين با نيومده اين با ولنجكيا اومده ؟ :)) اون موقع هايي كه تو حياط مي دويدم يكي از بهترين لحظه هاي زندگيم بود... اينكه يهويي از شما كه آرام و سلانه سلانه دارين راه مي يان جدا شم و برم دستهام رو بكوبونم توي در حياط تا باز شه و بروم هي بدوم توش... هي بدوم توش...

ولي من از اون روز يه عالمه چيز ميز يادمه! يادمه ما تو تاريكي بوديم و تو يهو ... :دي! يادمه براي اينكه اون شب مدرسه بمونيم تا تونستيم خودمون رو به آب و آتيش زديم و كلي دليل و برهان و استدلال و اصرار و اينا اورديم.... بعد همه مي گفتن بذاريم پنج شنبه ... تو نمي دوني تو نمي دوني.... من يادمه كه تو سرماخورده بودي. يادمه كه رفتي و من كلي غصه خوردم كه رفتي چون وقتي بودي بهمون داشت خوش مي گذشت.... مي بيني؟ جديدا توي جواب نظر هام تومار مي نويسم ...

واقعا مت ... واقعا؟ يه ارديبهشتي مي گفت. آدما مهم نيستن. همون چيزي كه با از اونا مي سازيم مهمن! توي يه راهروي تاريك بهم گفت... يادته يه روز مونده بوديم مدرسه اول دبيرستان بوديم؟ توي راهروي آزمايشگاه دبيرستان به دبيران راهنمايي نشسته بوديم... عبدو و عارفه هم توي استراحت دبيران بودن ... بعد من رفتم استراحت دبيران... كه بعدشم مجبور شدم بلند شم برم پيش دوست نرگس كه يه جوري مساله رو بپيچونم كه كسي متوجه نشه ما راهنمايي ايم... يادته؟ سن پطرزبورگ ديديم؟

نه بابا! من هي مي يام اينجا مي بينم هيچكي نيست! ميگم حتما خوابن بازم! ميرم پيش جامعه شناسي... گاهي هم همين جوري بيخود و بي جهت مي چرخم... مي دوني چيه؟ اگر من بودم به جاي اين خزعبلات جامعه شناسي (همون تعريف كليد ها و ويژگي هاي اساسي جهان اسلام و جاهليت كه معرف حضورت هست!) مي اومدم يه درس رفتار اجتماعي درست و حسابي مي ذاشتم! بچه هاي مردم بدونن چه طوري بايد تو زندگي اجتماعي برخورد كنن. اونوقت اگر همچين درسي بود اين چند وقته مثل گنگ ها تو زمين خدا را ه نمي رفتم ....

ئه... تو بيست شدي؟ من بيست نشدم نوزده شدم! چرا من بيست نمي شم همش؟ آخ متي عالي بود... كاش يكي هم الان بود برام جامعه شناسي رو با همون اسما برام توضيح مي داد! الان اين آقائه برنز گرفت ....واي عالي بود متي ... دوباره ياد اون موقع افتادم كه دور حياط راه مي رفتيم و من با استرس هي فكر مي كردم كه اگر نرسيم براي بقيه درس ها داستان بسازم هيچ كدومشون رو هم يادم نمي مونه ... :دي

حالا اون امتحان زيستو چند شدي؟ هموني كه نرگس غايب بود ديگه؟

هوم؟ كدوم دوشنبه؟ آهان اون روزي كه بهتون نگفتم ازم متنفر شدين؟

آره اتفاقا همين ديروز داشتم به نرگس مي گفتم كه دلم براي حياط مدرسه تنگ شده كه توش بدوم بعد حواسم باشه كه پام روي خط هاي كاشي هاي حياط نره... بعد ديدي روش رو كنه اونور نگاه كنه... بعد كه به پشت سرم برميگردم شما همتون در فاصله ي دوري از من باشين كه بهم مي گين باهام نسبتي ندارين... بعد بدوم بيام پيشتون بگم اااااااه... بچه ها لوس نكنين خودتونو.... دلم شب هاي مدرسه رو هم مي خواد كه بعد از اون كارشبانه هاي كوفتي بيام تو حياط و جيغ بزنم و براي آسمون دست تكون بدم .....:)

اتفاقا من داشتم فكر مي كردم چه قدر اين روزا وبلاگم غريبه... يه گوشه افتاده واسه خودش. منم ديگه فقط ميام نظراش رو مي خونم و ميرم حتي حال جواب دادن هم ندارم.... خيلي غريبه .... يه گوشه ي اين دنيا با يه عالمه بازديد و نظر هم كه به زور دو رقمي ميشه.... :)

لابد اين شعر رو هم يه ارديبهشتي گفته ... يه ارديبهشتي مثل من كه شما نمي فهمينش....

ئه... چرا من تا حالا گريه تو رو نديدم؟

نبينم فلفل نخنده ...:(

بود؟ هست!!!!!!

و پستاي ارديبهشتي من... و پستاي ارديبهشتي همه ي ارديبهشتي ها... و شمردن روزهاش و نفس کشيدن تو لحظه لحظه اش.. هعي... :)

زودتر از اون چيزي که فکرشو بکني مياد و همه چي رو راس و ريس مي کنه و يه نسيم آهسته و لطيف از خودش به جا مي ذاره و ميره ... آخ ارديبهشت... آخ ارديبهشت....:)