يکي از کتابايي که حواس منو کيلو متري پرت مي کرد و تمام مدتي که حرف مي زد،حواسم بيشتر مي رفت سمت حرفاي خودم؛ کوير دکتر شريعتي بود.اصلا مدل جمله هاش يه جوري بود که روشون ليز مي خوردي مي رفتي تو خودت.البته در کنار کيف داشتن ترسناک هم هست.يه دفعه يهو تو خودت گم مي شي يا از خود بي خود مي شي.