من هنوز به رد نگاهتان به روی پستی بلندی های صورتم افتخار میکنم،

مثل آن وقتی که بالای کتاب عربی ام، جمله ای را به دست خط خودم می بینم و لبخند میزنم و ردپای چشمانتان میان چهره ام عمیق تر می شود...

.

.

.

.

.

.

.

مثل حالا...

:)