نظرات ياداشت نانوشته ها - من هم يك روز بچـــــــه بودم...!

وبلاگ : من هم يك روز بچـــــــه بودم...!

يادداشت : نانوشته ها

نظرات : 0 خصوصي ، 5 عمومي

نام:

ايميل:

سايت:

مشخصات شما ذخيره شود.

متن پيام :
حداکثر 2000 حرف

كد امنيتي:

اين پيام به صورت خصوصي ارسال شود.

+ ام علي

سلام گلي

يه راه ساده تر هم وجود داره و اون هم اينه که کسايي رو دوست داشته باشي که مشمول زمان نميشن يعني راستش رو بخواي اگه کسايي رو دوست داشته باشي که مشمول زمان ميشن، خود اين دوست داشتن هم مشمول زمان ميشه و کم کم از بين ميره، بعد يه وقت آدم ميگه خب چه فايده داره اين دوست داشتن ها.

پس بايد سعي کرد که اين جور کسا رو دوست نداشت و دوست داشتن ها را فوق زمان بُرد. زمان مال عالم ماده است و کسايي که مشمول زمان ميشن قطعا از عالم ماده عبور نکردن پس دوست داشتنشون نمي تونه باعث تعالي آدم بشه و آدم رو به دوست داشتن خدايي برسونه که خودش خالق زمانه و اسير اون نيست.

پاسخ

خواهر بيا از چشم دنياي اش نگاه کن! مثلا اگر من هيچ وقت بزرگ نمي شدم. يا تو هيچ وقت بزرگ نمي شدي. يا کلا هيچ کس هيچ وقت پير نمي شد. مساله اين نيست که دوست داشتن تو فوق زمان نيست. ولي گاهي دلت مي سوزه که چرا آدما ممکنه بزرگ يا پير بشن؟ منظورم اينه. نه اينکه طرف زنداني زمان نباشه. يعني مثلا ما ها بزرگ بشيم ولي علي هميشه همين طوري کوچولو و بامزه بمونه. اونوقت ديگه گاهي ناراحت نمي شيم که چرا کوچيکايي علي زود تموم ميشه و بزرگ ميشه. نه اينکه ناراحت بشي... فقط دلت مي سوزه.. همين.

+ ضحي