نمي دونم مامانم يه پماد معجزه آسايي زدن.... همچين خوب شد :دي

ديروز يه کار احمقانه اي کردم... و يه کيف قريب به ده کيلو رو انداختم رو دوشم... الان اين قدر شونه هام درد مي کنه که نمي تونم تمرکز کنم جواب نظرتو بدم! فک کن! توکنکوري شدي کتاباتو بيخودي با خودت حمل نکن اين ور اون ور بکشي.... مث من ميشي...

حواسم بود که آرشيوش نکنم... البته چند بار که با خودم و دنيا و وبلاگم قهر کردم به نشانه ي اعتراض آرشيوش کردم... ولي بازم در اوردمش :دي ئه امسال نشريه نداشتين؟ تو که مدير مسئول نشريه نيستي بچه جان! تو سردبيرش بايد باشي... مدير مسئول اون آدمي که مسئول همه ست... بايد اولين نظراي خاله معين رو به وبلاگم ببيني :دي :دي خيلي رسمي و جدي با اسم خانوم معيني اومده نظر داده و همه ي فعل ها رو هم جمع به کار برده و گفته که فلان مطلب رو بيارم و به فلاني بگم که اين کارو بکنه... :دي اولين باري که نشريه چاپ شد و اسم من کنار اسم خاله معين به عنوان سردبير چاپ شد يکي از بهترين لحظه هاي زندگي م بود.... وااااااي خداااااااا ذوق مرگ شده بودم که بعد از دوساااااااااال انتظااااااااار بالاخره اين من بوووودم که سردبير نشريه شده بودم :) :) :) در مورد سوال آخر.... چي صدا کنيم؟ خانوم صدا کنيم؟ به نظر خانوم خيلي رسمي نيست؟ البته داستان داره... توي همين وبلاگ... يه روزي روزگاري يکي از سوم ب اي ها (که فلفل بود) تصميم گرفت که خانوم معيني رو خاله معين دل نازک صدا کنه... و خب موند روش ديگه....

آره اين پسته جدا اينجاست پاييزکم و توي آرشيو هزار بار زير و رو شده نديديش چون هيچ وقت آرشيو نشده و هميشه جلوي چشمت اينجا بوده... البته زير مطلباي جديد... الان که همه ي مطلباي زمستون 92 رو آرشيو کردم عيان شده :دي چهار نه هشتاد و هشت نقطه ي عطف زندگي م بودم... آدم که نقطه ي عطف زندگي ش رو آرشيو نمي کنه... مي کنه؟ البته چون فرداي همون روز نقطه ي عطف امتحان هندسه داشتم نتونستم همون موقع مطلب بذارم.... و تاريخ به پنج نه هشتاد و هشت منتقل شد :) نه... لازم نيست قاصدکتو فوت کني.... :) همين طوري يه کاري مي کنه :دي.... گوش شنوا.... يه اصلي هست که ميگه عاشق بعد از يه مدتي سکوت ميشه و منم بعد چهار سال و نيم سکوت شدم... ولي شايد يه روزي برات گفتم بزرگترين حادثه ي زندگي م رو که اون روز مي خواستم براي عااااالم تعريفش کنم...:) راستي مدير مسئول نشريه همون خالجومونه هاااا :دي... يادم رفته بود :دي

عاريف؟ حالا چطوري رو 56 نگهش دارم؟ نذارم 57 شه؟ هوم؟

غزل...... خواب من... خواب عزيز من....

گذشته فروغي... اين مطلب براي چهار سال پيشه... وقتي تازه خواهردار شده بودم...:-)

سلام :) حالا يکي ندونه فکر مي کنه چي شده! :دي چيزي نشده که فقط اين قدر منتظر نظر موندم و هيچي نظر نداشتم تصميم گرفتم ببندمش که به خودم بگم که اگه نظرم ندارم به اين خاطره که نظراتم رو بستم! :دي بعدش خانوم؟ شما واقعا شماره ي منو ندارين؟ حالا نيکي رفت براي خودش يه خط خريد ... ما هنوز همون خط اشتراکي رو داريم.. اگر مال خودم بود که تا الان خاموش کرده بودم گذاشته بودم تو کمد که به خودم بگم اگر اس ام اس ندارم اشکالي نداره چون گوشيم خاموشه (يه چيزي مثل همون فلسفه ي بستن نظر :دي) اين مطلب هم اينجاست تا شما بهم نظر بدين و از دلتنگي درم بيارين :)

سلام. انشاءالله.

:)

گيرم... تو که نيستي...

سلاااااااام زهره! هر چي باشه همكلاسي دختر عموي دلداده ي دل نازكتم! دوتايي با هم تو يه جا نوجووني مون رو گذرونديم! :دي

بله...!

برگرد.