آه اي پاييزک... امروز رفتم يه جاي عجيب، کيفم رو هم با خودم بردم و پيکسل عزيزي که بهم دادي رو... و يه عالمه بچه ي اول دبيرستاني رو ديدم و ياد تو افتادم و هي به پيکسلم نگاه کردم و با خودم فکر کردم که نيازمنديم به عاشق بودنت به شعر هاي سيزده سالگي.... و حالام نشستم اينجا و راز روشن حامد زماني رو گوش ميدم و سعي مي کنم زياد دلم نگيره... و بايد برم تا صفحه 32 تاريخ ادبيات يک رو بخونم و يه چيزي گلومو گرفته که نمي دونم چيه و نمي دونم چمه...