من واقعا هر چند وقت يه دفعه از خودم مي پرسم که چطور خانوم غريب شاه شد ناظم! هر چي فکر مي کنم هم به نتيجه نمي رسم... يه بار سر کلاس خانوم خمسه بهش گفتيم که ما يه بار تو اردو يه آبنبات چوبي رو سه نفري خورديم... ايـــــــــــن قــــــــــدر عصباني شد که بايد مي ديدي... با عصبانيت و صداي بلند گفت: من تا الان فکر مي کردم با آدماي با فرهنگي طرف هستم! و مام اين وسط که نمي دونستم اين اتفاق جديه يه شوخيه همين طوري مات و مبهوت مونده بوديم... البته به هم مي گفت که با اين اسم هاي قبيح همديگه رو صدا نکنيم! ولي الان همين خانوم خمسه ي مذکور هر بار که منو مي ديد با خنده پلي صدام مي کرد و مي گفت هيچ وقت اين اسمو يادش نمي ره:ديييي... شما مراحمي عزيزم :) يه عالمه انرژي مي گيرم با نظرات :*