سلام مت کوچولو... دلم برات قد نخودچي شده :)

و تو نمي دوني که من چه قدر از ديدنش لذت مي برم و چه قدر خدا رو به خاطر آفريدن فيلم کره اي شکر مي کنم :)

=)))))) وااااااااااي هو... فک کن اگ امشب بميريم همه ميگن اينا عجب آدماي خفني بودن زمان مرگ خودشونو مي دونستن... اون لحن خانوم شيرزاااااد خيلي عااااااااالي بود :))

حدايتي، من که راه چاره اش رو بهت گفتم، اگر شهيد بشيم، ديگه کسي گريه نمي کنه، وصيت مي کنيم توي مراسم ختم مون شيريني بدن و لبخند بزنن و اونوقت همه چي خيلي باشکوهه... نه؟ تازه کسي هم تنها نمي مونه و در قهقهه ي مستانه مون عند ربهم يرزقون خواهيم بود... :)

مي دوني حدايتي... اين شعر هم از اون دسته شعرهاييه که من همش مي خونمشون و انقدر مي خونمشون حتي فراموش مي کنم شعر بودن يا کجا خوندمشون... مثل امروز که مدام تو حياط مدرسه راه مي رفتم و براي خودم مي گفتم "مي روم جايي که دگر هيچ کس جز تو بر جانم نيندازد شرر" البته ربطي به موقعيت نداشت، فقط مي خواستم برم خونه و هر دفعه عبارت "مي روم" رو مي گفتم بقيه اش خود به خود مي اومد... مي برم اندوه از بهر سفر... همينه هو؟

آره... اگه بميري تو مرثيه اي که واست مي سرايم حتما مي نويسم که آن رفيقم چه قدر شل حرف ميزد و نبايد هيچ وقت مي گذاشتيم که ماست بخورد... :))))) بعد همه ازت به نيکي ياد مي کنن به اسم دخترکي که شل حرف ميزد... :دي هدي يادته؟ اگه ما هم بميريم تو مرثيه هامون مي نويسيم که چه شعرايي گوشه و کنار کتاباي همديگه نوشتيم... و چه قدر بهم "هو" و "پو" گفتيم! امروز داشتم يکي از متن هايي که در روزگاري دوم دبيرستانم نوشته بودم رو مي خوندم و يهويي ديدم آخرش تو برام يه شکلک ناراحت کشيدي و شعر نوشتي... (به احتمال زياد سر کلاس آمار :دي)هدي مي دوني اگه ما بميريم قطعا خيلي دردناک تر خواهد بود، چون همه ي نوجووني مونو کنار هم گذرونديم...نه؟

خيلي بيش از حد و زياد...

يه ذره شل و کشدار حرف بزن سنا :دي... من تو عمرم يه نفرو مي شناختم که قد تو کشدار حرف ميزد، ولي اون اصلا شل نبود :دي