سلام عاري... جان من راستشو بگو بعد اون روز طلايي (!)آيا حاضر شدي تنهايي بري ميدون صنعت :دي... ديشب خواب مي ديدم رفتيم قرار گذاشتيم بريم امامزاده... اين قدر آدم هم دعوت کرديم که امامزاده هه پر شده و ديگه همديگه رو هم پيدا نمي کنيم! بعد تو ورداشتي بدون اطلاع به من کادوي تولد خريدي! هي اصرار داري که مي خوام همين الان بدمش! و من تا صبح دارم باهات جر و بحث مي کنم که عاري اين حرکت زشتيه که تو کادو بدي و من هيچي ندم و لطف کن اين کادو رو نده تا يه روز من يه چيزي بخرم باهم بديم! (اون شمعدون گل قرمزي رو به ياد داري؟ فکر کنم اون خاطرات از ضمير ناخودآگاهم به خوابم نفوذ کرده بود) خلاصه ديگه تو زير بار نرفتي و طرف هم اومد و اين قدر شلوغ بود ما هي سعي کرديم بريم قايم شيم و يه جمعيت دنبالمون دويدن و من بيدار شدم نماز و عربي بخونم... مها رو هم ميدونستم چاخان مي گه! و اين رو هم مي دونم که تو پورشه خواهي خريد (حالا پورشه نه! ماشين) و مها هم خواهد خريد! و من همچنان بايد با ميني بوس و مترو اين طرف و اون طرف برم! من همه ي اينا رو ميدونم....

مث اينکه نمي خواد راه پدرشو ادامه بده!:دي

پير بشي شبيه خودش ميشي!

سلام مها... آره... به همه چي دقت مي کنم! چرا پورشه ي ماماني ِ عارفه؟ پورشه ي خود عارفه! آره بابا... اين گواهينامه بگيره ماشين دار ميشه... من يادمه رئوفه هم با ماشين مي اومد مدرسه با عارفه مي رفتن مردمو مي رسوندن ميدون صنعت :دي عاري اين خاطره رو بعد سه سال برام تعريف کرد و گفت که چون خيلي محرمانه است (!) براي کسي تعريفش نکنم! ممکنه الان که براي تو گفتم باهام قهر کنه... مي بخشم مها که بعد اين همه مدت اومدي... من مي شينم درس مي خونم، تي وي مي بينم. با قيچي حرف ميزنم و شهر کتابم خيلي وقته نرفتم و ميرم مدرسه و سلانه سلانه با مترو و تاکسي و ميني بوس و اتوبوس و انواع وسايل نقليه متفاوت ميام خونه... امروز داشتم فکر مي کردم که تا حالا موتور سوار نشدم و اين خيلي غم انگيزه... و خيلي چيزاي ديگه ي زندگي که غم انگيزه و قيچي ديروز يه ساعت باهام حرف زد و دلداري ام داد که جزو قانون طبيعته و لازم نيست بابتش غر بزنم و فقط بايد يه کمي صبر کنم... و من صبر مي کنم... توي مترو صبر مي کنم، سر کلاس ادبيات بين شعر خوندن هام صبر مي کنم، توي امامزاده صالح صبر مي کنم، ميان غرق شدن هاي ميان کتاب تاريخ ادبياتم صبر ميکنم... يک موقعي مثل حالا که سرم گيج ميرود صبر مي کنم... وهمين... و همين...

واي هو... يعني تو اين آقائه رو هر روز مي بيني؟ فکر کنم اين قدر زبان فارسي خونده اين شکلي شده! نکنه کتاباي زبان فارسي رو هم اين مي نويسه! هدي تو هم اين شکلي ميشي؟

آره عاري... هيچ ملالي نيست... جز هموني که گفتم....

اوهوم ... معرکست... يه چيزي در حد خانوم راد... شايدم بهتر :) تازه ما که انساني هستيم که ديگه نهايت بهره رو مي بريم! با شش ساعت کلاس در هفته :دي

اووووهووووم.... خيلي خوشحالم.. :-):-):-)

هو من کلا با آرايه ايهام زياد دوست نيستم! يه معلم ادبيات اومده واسمون که معلم ادبيات روشنگره... واي هو... عشق مي کنم ير کلاسش احساس مب کنم به کلاس راد برگشتم. اخلاقشم مث راد جديه! خودشم شبيه راده... خلاصه کلا خيلي معرکست...

انشاءالله بازم قسمتتون بشه...

نگراني ام کاملا برطرف شد! :دي