من دقيقا با اين تفکري که خواص فکر مي کنن که عوام اينجور فکر مي کنن و عوام دغدغه هاشون با ماها (که مثلا خواصيم!!) فرق مي کنه کاملا مخالفم. اتفاقا همين عوام هستن که توي بدترين شرايط کشور رو نگه داشتن(به عنوان مثال دفاع مقدس) همين عوام انقلاب اسلامي رو به پا کردن.نتيجه مي گيريم اگر کسي واقعا درد متعالي زندگي اش همين نيازهاي ساده و روزمره بود خودش و خانواده و بچه هاشو فدا نمي کرد. اگر بيشترين توقع مردم ما وضع اقتصاد و بيکاري و ازدواج بود مملکتمون 300 هزار شهيد نداشت. در مورد توقع رفاه اقتصادي هم بايد بگم که آدم وقتي يه هدفي داره بايد از يکسري چيز هاي به خاطرش بگذره. نميشه شما بري جنگ تا دشمنو از خاک خودت دور کني به شرط اينکه هيچ تيري بهت نخوره. حضور پيدا کردن در جنگ دقيقا مساويه با زخمي يا کشته شدن. مردمي که چنين اهدافي دارن بايد سطح زندگي و توقعاتشون رو با اين اهداف هماهنگ کنن. اين طور نيست؟