سلام موج اف ام عزيزم. اون صفحه ي کتاب زبان فارسي رو به وضوح به خاطر دارم و گاهي اوقات چندان خوب نيست که آدما خيلي چيزا يادش بمونه..... ولي به نظر من آدما دو دسته نيستن. آدما سه دسته اند. سياه ها، سفيد ها و خاکستري ها و به نظرم همه ي آدما توي همين دسته ي خاکستري هان... من و تو هر کس ديگه اي و به نظرم به خاطر همين يه رنگ بودن آدما دور و بر خيلي راحت نميشه فهميد کي خوبه و کي بهتر يا کي بده و کي بدتر. مثلا از بين همين معلما. امسال ديدم معلم هايي رو با يک عالمه اطلاعات و استعداد و غيره بدون اينکه سر سوزني اهميت بده که با شاگرداش چه تعامل و برخوردي داره. وظيفشو به طور تمام و کمال انجام ميده و چيزي کم نمي ذاره ولي هيچ چيز به جز يه فرمانده نيست! يه آدم خاکستري. يا معلم هايي رو ديدم بدون اون همه اطلاعات اما با روش تاثير گذاري موثر شايد نتونه توي جايگاه خودش به عنوان معلم بهترين باشه ولي تاثيري که روي شاگرد هاش مي ذاره ممکنه تا هميشه همراهشون بمونه. به نظرم اين بازم يه آدم خاکستريه... امثال شهيد همت ها خاکستري نبودن. سفيد بودن... خيلي سفيد.... به نظر يه آدم موفق را هيچ وقت نميشه تو يه پارامتر خشک و خالي که برآورده کردن انتظاره خلاصه کرد. به نظرم آدم موفق آدميه که خاکستري نباشه. آدماي زيادي بودن توي همه ي اين دوران تحصيلمون که با همه ي خوبي هاشون اشتباه زياد کردن. اين اشتباها آدما رو بد نمي کنه.حتي کاري هم نميکنه که خوبي هاشون به چشم نياد. فقط ديگ سفيد نيستن... آدماي خاکستري اند. مي فهمي چي ميگم؟ منظورم تفاوت من خاکستري و سفيد بودنه. تفاوت بين فرمانده و شهيد همت بودنه...