منم ندارم:(
امروز ي عالمه آدم اومدن توي نمازخونه،تا جلوي در نشسته بودن.من حوصله نداشتم ک ي ساعت اونجا بشينم و سخنراني بشنوم و اين ي عالمه آدم ک ميگم همش اين آخرا اومدن و کلي با هم خوش و بش کردن بعدش،خلاصه اينکه بار سنگين زجر کشيدن ب دوش ما بود ولاغير!
نکته ي خوشحال کننده اش اين بود ک ضحي هي برميگشت روشو مي کرد ب من و آروم مي زد رو پام-همون جوري ک وقتي پاهامون خواب مي رفت مي خوابودنديمشون،يادته؟؟نوبهار هم پاش خواب رفت،گفتم نازش کن بذار بخوابه!و توجهي ب عمق حرفم نکرد و هي پاشو تکون داد-و ميگفت ناراحت نباش و ي لبخند :) هم ميزد.نکته ي خوشحال کننده ش اين بود ک با قلقلک هاي ضحي جنبه ي قلقلکي نبودن خودمو تقويت کردم هي و اگه تو بودي مثه عادله هي مجبور بودي بالا پايين بپري-يا هم از تو ک بعيد نيست- بخوابي کف نماز خونه و دستتو بگيري روي دلت و قاه قاه بخندي!نکته ي خوشحال کننده ش اين بود ک من با ديدن هر آدم قديمي ک روزامون ب برکت حضورشون خوب يا گند سپري شدن رو ديدم و نرفتم سلام کنم(:پي)،البته بجز خانوم کريمي. و نکته اي ک بي نهايت خوشحالم کرد اين بود ک مارک روسري خانوم کرديمي پشت روسريش نبود و چي بهتر از اين ميتونه خوشحال کننده باشه ب نظرت؟!!!!
.
ترک کردن بعضي "جان"ها هم،عادت ميخواد...
:->:-<