ما بوديم
دوست بوديم
ففل بود، قيچي، متي، نرگس و ستاره
چهار نفرِ اول، آخرين ستاره‌ي مرا نمي‌دانستند.


من هم حرفي نمي‌زدم
من عاشق ستاره بودم
ستاره بالاي بالاي بامِ ما
وسطِ يک آسمانِ آبي بود ...،
گاهي اوقات مي‌آمد حرفي مي‌زد
من حرفش را کفِ دستم مي‌نوشتم
بعد مي‌دويدم، مي‌رفتم مي‌گفتم بچه‌ها ...!
- يک شعر، يک ترانه‌ي تازه!