..... تاب بياور شانزده سالگي ت را ! داستان همان جايي تمام مي شود که خدا با کاسه يي پر از گل سرخ منتظر ايستاده ....
قدرت قلمت را شکرگزار باش ..... البت نه با غر زدن .... هوم پو ؟!!
