نجمه... تو چه مي داني از آن شب هايي كه من ساعت ها جزوه هاي رياضي ام را جويدم... و چه مي داني كه كه كتاب مبتكران من چندين بار به دست من گشوده شد و ساعت به دنبال راه حل مساله اي گشت كه جوابش كه هيچ خودش هم آنجا نبود.... آه نجمه... تو چه مي داني بدون استعداد رياضي تكليف نوشتن هاي مداوم چه حالي دارد... يا تو چه مي داني كه شب امتحان رياضي به من و چشم هايم چه گذشت... و چه مي داني كه چندين هفته قبل از هر امتحان رياضي عزايش را مي گرفتم و مدت ها ساكت و غمگين يك گوشه كز مي كردم.. تو چه مي داني نجمه... همه ي اين ها باعث شد كه اين درسا براي من تكراري باشه... اگر دوست داري حاضرم با كمال ميل جام رو باهات عوض كنم! منتها به يه سال ژيش برگرديم و تو بشي دانش آموز دوم رياضي و من انساني بخونم...