من تا آخر عمرم هم اون زنگ عربي رو فراموش نمي کنم . (همين الانم که دارم مي گم ، بوي عطر تو دماغم مي پيچه و دلم مي خواد بالا بيارم . انقدر تازه است يعني اين خاطرات کوفتي !)
آش پختن خانوم منتظري و قهقهه هاي خودمون رو هم فراموش نمي کنم . حرکات و سکنات و وجنات مختار پور رو هم حتي . حتي !
