که اگر من بودم هر سي و خورده اي نفرشان را مي بوسيدم ....
بادکنک را پر از آب مي کردم رو سرشان مي ترکاندم ...
آن قدر بالا و پايين مي پريدم و خودم را به درو ديوار مي زدم تا خسته شوم .....
درس نمي دادم .....
تا آن روز همه با هم برويم بزنيم به دشت و دمن
بي خيال اين دنيا و آدم هاي هميشه گرفتارش
برايشان قصه مي خواندم
برايم نقاشي مي کشيدند گرچه نقاشي شان خوب نباشد ....
از کودکم برايشان يم گفتم ..... کودک درونم .....
يک عالمه راز را برايشان افشا مي کردم تا فقط
فقط
آن برقي را که سال ها منتظر بودم در چشمان شاگردان خودم ببينم ....
ببينم ....