ولي ما مي رويم ...
انقدر مي رويم و پشت سرمان را هم نگاه نميکنيم ....
که آخر دلمان از دلتنگي اندازه ي يک گنجشک شود و بترکد ...
بعد خودش جاري شود سمت راهنمايي و سادگي هايش....
ولي آدم ...
هيچي!
ما اين گونه ايم !
دلمان به پايه هاي راهنمايي گره خورده ولي ميرويم ...
مبادا چشم هايمان رازهاي نگفته را باز گويد !
