اتفاقا من هم دقيقا امروز مي خواستم همين كارو بكنم! مشهد كه بوديم روي ديوار هتل عكس يه منظره با يه كلبه بود. دلم مي خواست روي تخت ها بالا و پايين بپرم و اين قدر بالا و پايين شم و يكدفعه خودم رو پرت كنم توي تابلو و هيچ وقت برنگردم! براي هميشه لب جاده كنار اون كلبه هه باشم. مطمئن بودم از تپه ي كنار كلبه كه بگذري به يه جايي مي رسي كه توي عكس ديده نمي شه. ولي اونجا يه درياچه است كه مي توني كنارش دراز بكشي... بعد اون چيزي كه تو سينه ام بود داشت فشار مي اورد... اين قدر فشار اورد كه داشتم تيكه پاره مي شدم. اگر يه ذره ديگه به اون درياچه پشت تپه فكر مي كردم منفجر مي شدم... مطمئنم بعد اون كلبه توي تابلو اگر راه جاده رو مي گرفتي يه عالمه خونه ي ديگه هم سر رات بودن... دلم مي خواست بپرم تو تابلو و هيچ وقت برنگردم....