نه ندارم. تا سحر بيدارم. سر به زانو دارم... دارم ديوونه مي شم. مشت مي كوبم بر در. پنجه مي سايم بر پنجره...من دچار خفقانم خفقان...! دلم مي خواد برم توي طبيعت. توي يه منظره فوق العاده. كنار رودخونه. يا كنار جاده. دلم يه فضاي باز مي خواد. احساس مي كنم يه چيزي تو سينه ام گير كرده هر لحظه داره بزرگ تر مي شه و تا چند لحظه ديگه منو مي تركونه... دارم مي تركم....مي تركم...مي تركم....