البته حدود يه دو ساعت ديگه بيل بيلش گم ميشه ها....
بعد يهو پتوي قيچي تا عارفه ميرسه و سيل سنجاق قفلي ها براي سركار گذاشتن از تخت كه به سمت پايين مي اومد و نور موبايل و افتادن كيف قيچي و..(يه كم ديگه صبر ميكرديم خود قيچي هم مي افتاد پايين!)
و اين كه يهو وسط بحث قيچي جواب نمي داد و از ساعت 10 هي مي گفت بريم بخوابيم و اذيتايي كه منو كردين در مورد سگ و بيماري لاعلاج من و....بازم بگم..؟!
11 هفته و دوساعت زندگي رو زير و رو كرده....
