خب معلوم است آدمي که هر وقت دلش مي خواهد مي تواند بنويسد آدم خوشبختي است. هر وقت حس نوشتنت آمد بنويس.

دلم مي خواهد ماه را از جايگاه ابدي اش پايين بکشم و قاچ قاچش کنم و تکه اش را به هر کسي بدهم...آن وقت هر کس يک قاچ ماه دارد. باقي مانده اش را هم مي گذارم سر جايش تا هر بچه اي که به دنيا آمد يک تکه از سطح صيقلي اش را بکنند و به اون بدهند..!

اون وقت هر بچه اي که به دنيا مي آيد يه قاچ ماه توي دستانش است. يک قاچ ماه که مي درخشد. وقتي دندان در مي آورد مي تواند گازش بزند. وقتي 3 ساله است آن را اين طرف و آن طرف پرت کند. وقتي 6 ساله است با آن توپ بازي کند. وقتي 9 ساله است نگاهش کند. وقتي 12 ساله است روي آن بخوابد و با او حرف بزند...!

چقدر لطيييييييييف!!!