خوش بختی یعنی اینکه آخر درس 14 زبان فارسی، بعد از گروه کلمات شماره ی دو با روان نویس نارنجی نوشته ام:
- صدام گرفته باز ببین مریضم....
بهونه ی بودن من، عزیزم....
و یاد آن نیمه شب سردی می افتم که با حال تبناک و گلوی دردناک، لای پتو، چسبیده بودم به شوفاژ و زبان فارسی می خواندم و باقی ماجرا...
پ.ن: آه خدای کبوترای حرم....
