من خوش بختم؛

حتی اگر این روزهایم سرگردان و شلوغ باشند و هر لحظه میانشان به جست و جوی خودم بربیایم.

خوش بختم؛

به خاطر دسته های فوتبال دستی،

دکمه ی شماره ی سه ی آسانسور؛

دستگیره ی در کلاس های رو به روی کلاس خواهر کوثر؛

و حتی دست های خودم....

پ.ن: و تو چه می فهمی از دل گرفته من...