من و اين همه خوش بختي... حتي اين بغض...

آره هو... ديروزم خاله معين مي گفتش که همه ي اينا بالاخره تموم ميشه و يه عالمه اتفاق هاي خوب پيش رو خواهد بود، حسينيه کوثر اينا و ما که پاهامون رو مي ذاريم تو اون جوبه و تو شعر مي خوني و ديگ گريه نمي کنيم و مي خنديم، از ته دل مي خنديم.... فکر کنم اتوپياي ما حسينيه کوثر اينا باشه... نه؟ هدي يادته روشنگر چه قدر سرد بود؟ امروز داشتم براي حميده تعريف مي کردم خودم باورم نمي شد که اينايي که مي گم واقعي باشه... شاعر شعرو بار ها و بار ها ذکر کردم کسي که بايد بفهمه مي فهمه هو! نگران بودم بياي ابراز ناراحتي کني که چرا اين قدر فاش گفتي که شعر هاتو هم بلدن... اه هدي کجايي؟ دلم لک زده براي يک خروار وراجي... يه دنيا نظر بازي... در نظر بازي ما بي خبران حيرانند حدايتي... روزهاي خوب خواهند امد... صبر داشته باش...

صدام گرفته باز ببين مريضم... بهونه ي بودن من عزيزم.... تو نبودي سنا اون صبحي که هدي تازه شعر رو سروده بود... صبح باشکوهي بود... ميان سرماي روشنگر...