واح... چرا؟

يادمه مامان من هميشه مي ذاشتن تو آشپزخونه برسه! و ما روز ها با حسرت بهشون نگاه مي كرديم و آخرش هم كال كال به بدن مي زديم! :دي

وا ... خرمالو رو مي دادي بقيه بخورن؟ من خرمالو دستم بياد به هيشكي نمي دم! هيشكيه هيشكي.....

چون مخاطب خاص داشت... چون مخصوص آدم هاي خاص بود ....فقط مال مال خودشون...

مث اينکهرفقط نداده بودم خواجه حافظ شيرازي بخونتش... مي دونستم ذوق زده ميشم بي جنبه ام ولي نه ديگ تا اين حد:دي

حوشم مياد کسي رو ازش محروم نکردم...

:)

يه چيزاي غريبي يادمه كه اوردمش تو ناهار خوري و هي مواظب بودم رو دفتر نازنينم چيزي نريزه ... مثل اون نقاشيه كه آخر جزوه ي عربي ام كشيده بودم و به همه نشون مي دادم... بهشون افتخار مي كنم...

سلام غزل.... :) اون موقعي كه اين نوشته رو مي نوشتم هيچ وقت قصد نداشتم بذارمش تو وبلاگم! ولي الان لااقل برگزيده پارسي نامه شدش... دلش نمي سوزه همين طوري يه گوشه تنها نمي افته ... :) متشكرم.

جوون بودم ...:)